اوه چه آسایشی
-چه آسایش غیر قابل توصیفی از بودن با انسانی که با او احساس امنیت میکنی
-وقتی که مجبور نیستی افکارت را سبک سنگین کنی و یا کلماتت را بسنجی ،فقط آن ها را چه خوب چه بد، همه را همان طور که هست بیرون می ریزی .
یقین داری که دستی وفادار آن ها را می گیرد و از هم جدا می سازد.
آن چیزی را که به درد می خورد نگه می دارد و بقیه را از سر مهربانی دور می ریزد.
